Limboski wyrósł z amerykańskich źródeł piosenki rockowej. Jako miłośnik analogowego sposobu nagrywania doskonale zgłębił korzenie bluesa i folku, a obecnie rozwija te inspiracje poszukiwaniu własnego stylu. W 2010 roku nagrał płytę „Cafe Brumba” z knajpowymi balladami, którą promował zapomniany przez wielu utwór „Piosenka dla mężatki”. Nagły zwrot w stronę estetyki lo-fi i bluesowa w „Tribute to Georgie Buck”, dał mu nominację do Fryderyków 2012. W międzyczasie wystąpił w telewizyjnym show Polsatu „Must be the music” – wykonanie utworu „Czarny Otello” zapewniło mu miejsce w półfinale. W 2016 roku wydał album „One Man Madness” . Tego samego roku w październiku premierę miała jego najnowsza płyta „W trawie. I inne jeszcze młode”, której patronem został Program Trzeci Polskiego Radia.

 

20.04.2018 roku odbyła się premiera najnowszego albumu Limboskiego „Poliamoria”. To najbardziej dojrzały tekstowo i dopracowany muzycznie materiał w dotychczasowej karierze Limboskiego.Tym razem pielęgnowana od wielu lat słabość do amerykańskiej muzyki źródeł (bluesa, folku i korzennego rock’n’rolla) to dla Limboskiego zaledwie punkt wyjścia. Celem – napisanie piosenek nośnych i przystępnych, a zarazem mądrych i urzekających stylistycznym bogactwem. Na wszystkich tych polach artysta odnosi bezdyskusyjny sukces. W programie „Poliamorii” znalazły się ostre, dynamiczne riffy gitarowe, ale też egzystencjalne w wymowie ballady podszyte duchem gospel czy country. Limboski jak mało kto bawi się polskim słowem, unika dosłowności, a i tak często trafia w sedno. Płytę promuje singiel „Nie idź tam” i „Czarne bramy”. Całość spaja produkcyjna ręka Marcina Borsa, dzięki któremu nagrania oddychają i mienią się barwami.

 

 

 

-Fundacja BluesOpole

-Dworek Artystyczny (Z.U.H. Dworek)